ساعت ها و ساعت های آنالوگ اغلب با زمان نمایش حدود 1:50 یا 10:10 به بازار عرضه می شوند این کار علاوه بر اضافه کردن نام سازنده، چهره ای شبیه به لبخند از نظر بصری در نیمه بالایی ساعت ایجاد می کند.
نمایشگرهای دیجیتال معمولاً 12:08 را نشان می دهند که در آن افزایش تعداد پیکسل ها حس مثبتی را ایجاد می کند.
سازنده ساعت های لوکس سوئیسی، Tissot، ساعت رومانسون زنانه بند استیل نگین دار را با صفحه ای حساس به لمس می سازد این ارتعاش به کاربر کمک می کند تا زمان را بدون دیدن آن تشخیص دهد قاب ساعت برجستگی هایی را در هر ساعت افزایش می دهد پس از لمس کوتاه صفحه ساعت، کاربر انگشت خود را در جهت عقربه های ساعت دور قاب می چرخاند.
زمانی که انگشت به برجستگی نشان‌دهنده ساعت می‌رسد، ساعت به‌طور مداوم می‌لرزد و زمانی که به برآمدگی نشان‌دهنده دقیقه می‌رسد، ساعت به‌طور متناوب می‌لرزد.
یک صفحه نمایش دیجیتال زمان را به صورت عدد نشان می دهد، به عنوان مثال به‌جای اینکه یک کوتاه‌نویس 12:08 را نشان دهد، 12:08 و دور صفحه را به‌عنوان عقربه بلند 8/60 نشان می‌دهد اعداد معمولاً به صورت هفت بخش نمایش داده می شوند.
اولین ساعتهای جیبی مکانیکی دیجیتال در اواخر قرن نوزدهم ظاهر شدند اولین ساعت مچی مکانیکی دیجیتال در دهه 1920 ظاهر شد.
در سال 1970، اولین ساعت الکترونیکی دیجیتال، یک نمونه اولیه Pulsar LED، به طور مشترک توسط شرکت ساعت همیلتون و Electro-Data توسعه یافت.
در 4 آوریل 1972، پالسار از طلای 18 عیار ساخته شد و به قیمت 2100 دلار فروخته شد این صفحه نمایش دیود ساطع نور قرمز (LED) داشت.
ساعت های LED دیجیتال بسیار گران بودند و تا سال 1975 به دست مصرف کننده اصلی نرسیدند، زمانی که Texas Instruments شروع به تولید ساعت های LED در یک جعبه پلاستیکی کرد.
در ابتدا تنها با قیمت 20 دلار خرده‌فروشی می‌شد، این ساعت‌ها در سال 1976 به 10 دلار کاهش یافت و پولسار 6 میلیون دلار از دست داد و نام تجاری پولسار به سیکو فروخته شد.
