عدس متعلق به خانواده حبوبات است و در سنت ما به ویژه با منوهای کریسمس مرتبط است، زیرا باور عمومی می‌خواهد آنها برای سال جدید شانس خوبی به همراه داشته باشند.
دانه خوراکی گیاه لنز کولیناریس از زمان های قدیم (توسط رومی ها و مصری ها) کشت می شده است و نام خود را مدیون شکل خمیده اش شبیه به عدسی است.
در داخل یک غلاف رشد می کند و بسته به تنوع، طعم و بافت متفاوتی دارد، اما مهمتر از همه رنگ های متفاوتی دارد: قرمز، زرد-نارنجی، سبز، قهوه ای و خاکستری مشکی.
در ایتالیا شناخته شده ترین عدس های Onano، Castelluccio di Norcia، Santo Stefano di Sessanio و Villalbaو عدس به روز هستند.
فصلی بودن و حفظ عدس
قبل از پرداختن به جنبه تغذیه ای، ارائه اطلاعاتی در مورد فصلی بودن این حبوبات مفید است عدس بین ژوئن و جولای برداشت می شود ، دوره ای که غلاف شروع به زرد شدن می کند، اما خشک می شود تا در طول سال خورده شود آنها را نباید قبل از پختن خیس کرد، بلکه فقط در آب سرد آبکشی کرد در بازار، آنها اغلب به صورت آب پز، در قوطی های فلزی یا در بسته بندی های چهارگانه یافت می شوند.
ارزش غذایی عدس
عدس منبع مهمی از فیبر محلول و نامحلول، پروتئین، نمک‌های معدنی و فنل‌ها است که به‌خاطر فعالیت آنتی‌اکسیدانی شناخته می‌شود، در حالی که سدیم و چربی اشباع کمی دارد
